Tunesische bruiloft

Hierbij een eenmalige blog over een bruiloft in Tunesië. Door vrienden uit Qatar, die oorspronkelijk uit Tunesië komen, was ik uitgenodigd voor een bruiloft van hun vrienden. Ik kende het bruidspaar zelf dus nog niet, maar bruiloften in het Midden-Oosten schijnen heel bijzonder te zijn, en dus stapte ik 26 april het vliegtuig in, op naar Tunis.

De eerste dagen moest er nog veel geregeld worden voor de bruiloft. Bloemen, eten, enzovoorts. Mijn vrienden hadden een auto gehuurd dus hielpen zij en ik hiermee. Langzaam aan leerde ik de bruidegom een beetje kennen, een relaxte moderne jongen. Hij kent de bruid al 8 jaar en ze zijn hele goede vrienden. Mooi dus dat ze nu gaan trouwen en echt als stelletje verder kunnen! Want voordat je getrouwd bent is dat in het Midden-Oosten toch niet helemaal geaccepteerd.

Een bijzonder moment was de toen de bruidegom het eten naar het huis van de bruid bracht. Natuurlijk geen kant-en-klaar maaltijd, maar verse groenten, balen couscous, en een koe. Luid toeterend, met harde muziek, en alarmlichten reden we naar de bruid. Daar werd volop gejuicht. Later die avond maakte ik ook kennis met de bruid, haar vriendinnen en familie. In haar huis verbleven deze mensen geloof ik het hele weekend als voorbereiding. Buiten werd de koe langzaam ontleed. Ik heb het slachten niet gezien, maar daarna wel het verder verwerken van het vlees. Ook later in de vakantie zag je bij je eettentje de geit hangen die je opeet, en eigenlijk vind ik dat wel goed, je weet wat (wie) je eet.
Terug naar de kennismaking met de bruid en haar familie. Iedereen was heel erg aardig, ook al werd het taalkundig een mengelmoes van Arabisch, Frans, Duits, Italiaans en Engels. Iedereen vond mij als internationale gast wel bijzonder en spannend. De bruid was heel relaxt, net zo oud als ik, en wel aardig wereldwijs. We hebben ook nog gedanst en ze kunnen heel goed dansen in Tunesië! Zowel mannen als vrouwen bleek later. Je maakt kleine stapjes, klapt in je handen of die hou je open omhoog, en je wiegt wat met je heupen. En ik hou enorm van Arabische muziek.

Bij een bijzondere gelegenheid als deze hoort henna, als blijvende herinnering (het blijft ongeveer een maand zitten). De moeder van een van mijn vrienden smeerde mijn handen in met deze 'modder'. En een uur wachten terwijl je elkaars taal niet verstaat kan toch nog wel heel aangenaam zijn: super lieve mensen en televisie. Uiteindelijk kreeg ik van hen ook nog wat cadeautjes: een armbandje en ketting, terwijl ze zelf echt niet veel hebben. Tunis is best arm. Van een jonger zusje kreeg ik zelfs haar roze tasje, dat ze zelf 5 jaar had gedragen en heel leuk vond. Echt té lief!! Ik heb bij hen ook nog een keer Tunesische couscous gegeten, heerlijk en heel anders dan in Nederland!

Zondag 28 april was dan echt de bruiloft. We gingen rond 20.00 uur weer naar het huis van de bruidegom, waar ik al wat mensen in prachtige kleding voorbij zag lopen. Ook hier weer even wachten bij vrouwen met wie je amper kunt praten, maar elkaar toch kunnen waarderen. Bijzonder! Toen iedereen er klaar voor was gingen we weer luid toeterend naar de bruid. Die zat binnen helemaal opgedirkt te wachten. Een witte jurk met heel veel glitter, veel make up, en ze zag er behoorlijk gespannen uit. In de versierde cabrio op weg naar het feest maar. Dat was een grote feestzaal met vooraan een podium waar de bruid en bruidegom zaten. De ceremonie werd voltrokken: ringen, contract ondertekenen, en een voordracht uit de Koran. Toen gingen we snel wat eten, een bordje met couscous, de koe (heeeerlijk!!) en nog wat kleine hapjes. Daarna was het tijd voor het echte feest, lekker dansen en bijkletsen (voor zover dat ging) tot een uur of 2 's nachts. Mannen en vrouwen waren wel in één ruimte, maar je mocht niet te dicht bij elkaar dansen. De bruidegom kreeg henna op zijn pink als herinnering, en als cadeau gaf je geld. De outfits waren erg divers: de directe familie en vrienden zagen er prachtig uit, in Oosterse gewaden, maatpakken, cocktailjurkjes. Maar mensen die wat verder van de familie stonden kwamen ook in hun gewone kleren. Dus het klopte wel wat er van tevoren tegen mij werd gezegd: draag gewoon wat je wil.

In de auto terug was het ook zoals altijd nog een groot feest met harde muziek. Als je zo veel tijd doorbrengt in de auto, ivm verkeer en gewoon veel reizen, dan feest je daar maar gewoon.

De bruid en bruidegom gingen die avond naar een hotel, en ze gingen een week op huwelijksreis in Tunesië. Omdat ik ook ging reizen als vakantie, en ze mijn beste vriend in Tunesië erg aardig vinden, wilden ze graag tijd doorbrengen met ons. Uiteindelijk hebben we dus veel tijd van hun huwelijksreis samen doorgebracht. Dat kan ik me in Nederland echt niet voorstellen! Maar het was heel gezellig. Met de bruid sprak ik Frans en met de bruidegom Duits, en iedereen verstond wel een beetje Engels. We gingen samen koffie drinken en sheesha roken, bij hen thuis eten, varen op een piratenboot, naar een soort kermis, een attractiepark en naar Sousse. Zonder hen zijn we ook nog naar Sidi Bou Saïd en Nabeul geweest. En ik heb veel van Tunis gezien. Allemaal prachtig! Sidi Bou Saïd is een dorpje met allemaal witte huizen met blauwe kozijnen, aan zee met een haven. Prachtig uitzicht! Tunis is wel minder mooi, ik had niet gedacht dat het zo arm zou zijn. Dit was de eerste keer dat ik er was, maar mensen zeiden ook dat het sinds de revolutie een stuk minder mooi is. Veel afval, slecht onderhouden wegen en huizen. Het was net India, alleen rook het lekkerder en zijn de mensen anders.

In Nabeul ben ik naar een lokale markt geweest waar je echt alleen producten uit het Midden-Oosten/Tunesië had. Dit vond ik echt heerlijk, alleen al het mensen kijken was geweldig. Iedereen deed ook normaal tegen me: in India zou ik amper rond kunnen lopen en als VIP overal worden aangestaard. Maar hier voelde ik me één van hen. En om dat warme gevoel is het Midden-Oosten zo geweldig! Ga er heen en beleef het!