Een sfeerimpressie van reizen in de Golf

De vakantie met papa en mama was heel erg leuk!! Heerlijk genoten van Dubai, weer wat andere dingen gezien dan de vorige keer, met als hoogtepunt wel Abu Dhabi. Dat is echt exclusief, rustig, groen, paleizen… Heel bijzonder! Hele leuke tijd gehad, gezellig bij kunnen praten, en toch ook veel over Koeweit kunnen vertellen ook al waren we daar niet!
Maar vandaag was wel een bizarre dag, en het geeft ook goed de cultuurverschillen weer en daarom hoop ik dat dit interessant is voor jullie. Het reizen is wel eens soepeler gegaan, het is geen standaard beeld van het reizen hier! Maar er is wel vaak gedoe moet ik zeggen.

Om 12.00 uur check ik uit bij het hotel. Mijn ouders waren ’s ochtends vroeg (heel vroeg!) al vertrokken, dus ik kon nog even rustig aan doen. Ik heb nog een paar Dubaiaanse Dirhammetjes, dus met een beetje puzzelen kan ik nog lekker lunchen en oe, misschien zo’n lekker yoghurtijsje! Daar heb ik wel trek in met die hitte, bleek dat het ook ‘unusual hot’ was in Dubai, 45 graden.

- Oke mevrouw, dan mag u de rekening graag betalen.
- Um, rekening?! Gisteravond ben ik speciaal met mijn ouders hier langsgekomen om te vragen of er nog iets betaald moest worden, en ze verzekerden ons van niet!
- Wie heeft u dat verteld?
- Tsja… (zo’n mannetje dat er een beetje hetzelfde uitziet als u) - ik zeg wijselijk 'een man'.
- Was het een Egyptenaar?
die staan hier niet zo goed bekend. Gelukkig wist ik dat, ze hoeven voor mij niet die ene persoon te ontslaan. Gewoon vervelend dat het niet klopte.
Nou ja het is al goed, we regelen het. Verder wil ik graag m’n bagage hier even stallen.
Heel formulier erbij, handtekening, nummer, kopietje, alles. Tsja we krijgen hier overal bonnetjes voor!

Nou toen ging ik lekker de stad in, naar een mall die ik nog niet gezien had, die met de skipiste erin (WAT? Ja.). Ik ga ruim op tijd weg, en bedenk me dat ik misschien in de buurt van het hotel nog wel dat ijsje kan gaan eten. Ruim de tijd.
Terug pak ik een taxi vanaf het metrostation, even op en neer naar het hotel om mijn koffer op te halen om naar het vliegveld te gaan. Ik bedacht me, als ik nou die taxi vast hou, betaal ik niet 2x het instaptarief. Slim! Taxichauffeur blijkt aan het einde van zijn dienst te zijn. “Dan moet ik mijn baas bellen” pakt zijn telefoon ondertussen al. Het ritje duurt 5 minuten heen, en 5 minuten terug, dat moet toch kunnen? Het blijkt te kunnen. Mooi! Ik kom aan bij het hotel.

- Ik wil mijn koffer graag ophalen, hier is mijn bonnetje.
- Oke, komt in orde, gaat u even zitten.
- Oke bedankt. Uhm trouwens… mijn taxi staat buiten te wachten.
- Oh… nou we doen ons best.
Dat betekent: ik geef het bonnetje aan iemand anders. Die geeft het aan iemand anders. Die loopt er 3x mee heen en weer en geeft hem weer aan nummer 2. Nummer 2 gaat heel lang weg. Ik knijp hem een beetje. 10 minuten later komt het mannetje terug, met mijn koffer. Ik sprint de taxi in, taxi chauffeur boos. Tsja, vervelend maar niet mijn fout! We scheuren naar de metro. Ik heb geen gepast geld en wordt voor het eerst in de golfstaten opgelicht: hij geeft me te weinig terug en wordt ook nog boos! Nou ja. Metro in. Goh apart, er is alleen een metrostation “Airport terminal 1” en “Airport terminal 3”. Nou ja, ik zal daar ergens wel moeten zijn. In de metro kijk ik nog even op mijn ticket: toch net terminal 2. Das nou jammer. Ach via 1 moet ik er ook wel komen. Daar stap ik uit, en vraag even aan de balie hoe ik daarheen kom.
- U wilt naar terminal 2?! Tsja, daar komt de andere metrolijn (er zijn er 2) nog het dichtst bij in de buurt… De halte Dubai Free Trade Area (klinkt al bijzonder logisch, als die andere wel 1 en 3 heten!). Maar u kunt een taxi nemen! 40 Dirhams only.
- He verdorie, ik dacht dat ik in Dubai juist wel het OV kon nemen, die metro werkt normaal gesproken super! Die 40 Dirham only heb ik niet meer. Waarom is terminal 2 het dichtst bij de andere metrolijn, wat is de logica hier achter?
- Heeft uw caretaker tegen u gezegd dat u hier moest uitstappen?
- Nou ja, ik dacht dat ik inmiddels wel groot genoeg was om de metrokaart te kunnen volgen en heb het zelf geprobeerd.
- Zozo! Begint te lachen. (niemand reist hier zelf) Tsja. U kunt terug naar de andere lijn (1 halte bij mijn beginpunt vandaan) en dan overstappen op de andere lijn. Dat duurt een half uurtje.
- Mijn koffer moet over 20 minuten ingecheckt zijn.
- Oh. Nou dan kunt u 1 halte terug en daar een taxi nemen, dat zijn geen airport taxi’s dus kost het nog maar 20 dirham.
- Nou die heb ik nog, bedankt, doe ik dat!
Kijk dat is meedenken he. Maar dat systeem, dat klopt dus ook niet. Sowieso kun je je tussen de terminals alleen met een taxi bewegen, lekker handig….

Stress stress, ik moet nu echt snelll naar het vliegveld. Hemelsbreed is het waarschijnlijk niks, maar wat een gedoe! En dat heerlijke ijsje… nou misschien op het vliegveld.
Snel het metrostation uit. Op een totaal verlaten stuk. Geen taxi. Ik staar in de zon richting de rotonde in de verte, waar wel wat taxi’s rijden, maar niet mijn kant op. Ik wacht even. Geen taxi’s.
Ik begin te lopen richting rotonde, met koffer. Er lijken nu helemaal geen taxi’s meer te rijden in heel Dubai. Het is nog steeds bloedheet, vast een graad of 40. Na voor mijn gevoel een eeuwigheid wachten in de brandende zon, met nog steeds het lekkere ijsje in mijn hoofd, stopt er eindelijk een taxi! En hij durft ook nog eens midden op de rotonde te stoppen. Tsja ik was het echt zat en ging maar aan de rand van de rotonde staan, in plaats van even een afslag in. Ik wilde elke kans grijpen!
Koffer snel de taxi in, ik er in, even ademhalen in de frisse aircolucht. Officieel heb ik nog 5 minuten om op tijd op het vliegveld te komen. Tsja het gaat allemaal op zijn Arabisch en ik en mijn koffer kunnen vast nog mee, maar toch zit het me niet zo lekker. Voor mijn gevoel heb ik de eerste rustige taxichauffeur van de hele Golfregio getroffen. Na een ontspannen ritje (voor hem!) kom ik aan op het vliegveld, en blijkt gelukkig dat ik nog mee mag. Boarding tijd: over 5 minuten. Als ik aankom bij de juiste gate, denk ik nog één keer aan het ijsje van mijn laatste Dirhams, dat ik niet kan halen. Ik kan al boarden, en mijn vlucht is me toch meer lief dan mijn ijsje. Ik kan in één keer met alles doorlopen, het was allemaal precies op tijd. Het bleek de goede gok! En dat ijsje eet ik wel in Koeweit….


Als klap op de vuurpijl moet ik natuurlijk ook in Koeweit nog met de taxi. En dat gaat altijd prima, behalve vanaf het vliegveld. Daar hebben ze namelijk de taxichauffeurs die een goede indruk moeten maken voor de gasten van hun land, echte Koeweitse taxichauffeurs dus! Maar ze zijn veel erger dan degene waar iedereen voor waarschuwt. Mijn inmiddels vaste taxichauffeur Ali, een Pakistaan (binnenshuis dan ook Ali Pakistani genoemd) is een schat van een man, spreekt goed Engels, en gedraagt zich netjes (ik durf zelfs naast hem te zitten in een jurkje!). Dit in tegenstelling tot de zogenaamd grappige Koeweiti (denk ik, serieus kun je ze niet nemen). Ik kom aan. Geen taxi te bekennen. Oh verderop staan er 3, waar net allemaal mensen in stappen. Kom jij maar mee om het hoekje. Oke.. Volgens mij wezen ze mij weer de slechtste van allemaal aan. Hij begint enthousiast te zwaaien. Die spreekt dus geen Engels. Een ander vraagt waar ik heen moet en tilt de koffer in de auto. De wijk Jabriya, meer wilde hij al niet weten / vertalen. Mijn taxichauffeur zegt iets in het Arabisch, Jabriya mieniemieniemie. Eens zei iemand me dat ik gewoon zakelijk de wijk, blok en straat moet zeggen en verder niks. Laat ik dat eens proberen. Hij snapt alleen Jabriya, zwaait weer enthousiast met zijn handen. Of ik zelf de route weet? Ik ben inmiddels ervaren en herken het signaal. Dus die vraag haal ik er uit, en ja, gelukkig weet ik de route inmiddels wel. Ik dacht dat dat bij de taakomschrijving van taxichauffeur hoorde, maar helaas. We gaan op weg. Langs de weg staat een bord: 34 graden. Piep, piep, piep. De chauffeur draagt zijn gordel niet, daar hebben de auto’s hier een piepje voor. Het blijft de hele weg afgaan, maar die riem blijft af. Op de snelweg komt er een tweede piepje bij: hij rijdt harder dan 120. Dan doe ik mijn gordel maar vast. 1 op de 3 doden hier komt voort uit verkeersongelukken. De radio staat aan.
Ik hoor blablabla Bahrein, blablabla Saudi-Arabie. Zou Saudi Bahrein al hebben overgenomen? Of nee, zal de golfregio (samenwerkingsverband GCC) al over zijn gegaan op nauwere samenwerking, te beginnen met een gezamenlijk leger van Bahrein en Saudi? Dit kan ook opgevat worden als: Saudi gaat Bahrein binnenvallen, 2e keer. Ik kan het er helaas niet uit opmaken. Maar goed, de taxichauffeur lijkt politiek betrokken, wat goed. Vervolgens slingert hij de radio naar een veel hoger volume. Blablabla… Al-Sabah… Koeweit… Hm, misschien toch iets minder een wereldburger dan ik dacht, Al-Sabah is His Highness de Emir.
We komen in mijn wijk. Toch lastig om rechtdoor, links en rechts uit te beelden als je op de achterbank zit. Ik hoor hem sida zeggen, en herinner me zelf ook weer dat dat rechtdoor was. Dat is alvast iets! Sida, alstublieft. GOOOOODD!! Hij begint vrolijk te klappen, dat stuur regelt zichzelf inderdaad wel. Verderop moeten we een U-turn maken. U-turn alstublieft. Hij laat z’n gas meteen los, heeft alle aandacht voor me, en laat met handen en voeten zien wat hij denkt dat ik bedoel, en het klopt zowaar. Gelukkig was de achterbuurman alert op dat moment. We maken de u-turn, hij stopt nog wat keren om goed te zien wat ik nou bedoel. Eindelijk rijden we mijn straat in, en het woordje stop had ik ook al geleerd. Ik ga de woorden links en rechts en blok en straat ook nog maar eens uit mijn hoofd leren, dat zal de veiligheid van volgende ritjes wel vergroten!
En gelukkig bleek ik nog een ijsje in de vriezer hebben liggen…. Eind goed al goed in mijn appartementje in Koeweit!