Sjoerd en Sjacqueline in Sjiena!
Door: Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
19 Augustus 2010 | Nederland, Lisse
Stiekem ben ik alweer een weekje terug, dus bij deze eindelijk verslag van de laatste weken! We waren gebleven in Shigatse met de reisverslagen. Hier staat een klooster waar de Panchen lama vroeger woonde. De Panchen Lama is het hoogst na de Dalai Lama. Maar toen dat jongetje erkend werd op vijf 6e jaar werd hij een week daarna gekidnapt door de Chinezen. Niemand weet waar hij is en of hij nog leeft, maar hij is sowieso niet opgeleid als Panchen Lama. De Chinezen hebben hun eigen nieuwe Lama aangesteld, die eerst in Beijing is opgeleid en daarna ook wel in het klooster zelf. Beide jongetjes zijn nu 21. Hoewel de Dalai Lama de Tibetanen wel had gezegd dat deze jongen ook bijzonder is, staan de mensen er toch niet helemaal achter en erkennen ze hem niet als de Panchen Lama. Het klooster was best mooi om te zien! Wel maar weinig monniken weer. Vanaf daar zijn we de kora gaan lopen (rondje om de tempel) maar we kwamen iets verder uit dan de bedoeling was, namelijk bij het nep-Potala paleis. Dat staat in Lhasa, maar hier stond dan een namaak, waar je ook niet in kon. Maar we waren er wel :) haha.
Toen reden we door naar Gyantse (we zitten inmiddels op 30 juli) waar een heel mooi klooster staat. Het is een grote stupa (de grootste van Tibet), met ontzettend veel kleine kapelletjes er in met allemaal beelden en schilderingen van goden. Buiten de tempel staat ook nog een vestingmuur. Erg mooi om te zien ook!
De volgende dag was het dan zo ver: op naar Lhasa! We waren er eerder dan gepland, heel vervelend, want nu was er iets meer tijd voor de stad! Nadat we onze prachtige hotelkamer gevonden hadden (Tibetaans ingericht en voor 3 personen, dus heel groot, net een museum!) gingen we naar het ‘Museum van Tibet’. Prachtige inleiding…. Tenenkrommend geleuter over hoe Tibet bij mainland China hoort enzo… Maar verder best interessant.
’s Avonds had ik afgesproken met het nichtje van Ngawang. Voor zijn zieke ouders hebben we namelijk 1,5 kilo Tibetaanse medicijnen meegesmokkeld vanaf India naar Lhasa en dat ging zij aan zijn ouders geven. Het was even stressen bij de grens, maar het is dus gelukt! Best raar dat de Tibetaanse medicijnen dus beter zijn buiten het land zelf. We hebben met haar gegeten en dat was heel gezellig!
De volgende dag begon het georganiseerde sight-seeing. Met het zusje van de gids, want zelf was hij ziek geworden. We gingen naar het centrum waar de Jokhang tempel staat, de belangrijkste voor Tibetanen. Het was vooral erg druk en de gids legde niet zoveel uit, wel jammer. Maar nu hadden we wel even tijd om de stad te verkennen en te shoppen :) voor een yak T-shirt en een gebedsmolentje voor Sjoerd, en schoenen voor mij. ’s Middags gingen we naar Sera klooster. Hier werd helaas veel verbouwd, en het debatteren bleek niet op zondag plaats te vinden, dus was het niet heel bijzonder. Jammer dat Sjoerd het debatteren niet heeft gezien ook! Dat is wel leuk, ze debatteren 1 tegen 1, of in groepjes, en klappen er ook bij om hun argumenten kracht bij te zetten.
De volgende dag gingen we eerst naar Drepung klooster, waar ook veel verbouwd werd. Hier hebben we wel de keuken van de monniken gezien, echt leuk was dat! Een megagroot fornuis, zo groot als een grote kamer. Daaronder gooien ze gewoon brandstof (vaak mest van yakjes!) en dan mega grote pannen er op. Prachtig! Ook is dit de locatie voor het Shoton festival: de week nadat wij er waren werd er een mega grote thangka (soort schilderij) in de bergen gehangen. We zagen nu al de stellage waar het op wordt gelegd, en we zijn onder de kast doorgelopen waar het kleed in ligt opgeborgen, en dat liet al zien hoe groot het was.
Gelukkig waren we hier ook weer ietsje eerder klaar, zodat we ook nog door konden naar het Norbulingka, het voormalige zomerpaleis van de Dalai Lama. Dat was mooi! Allemaal tuinen, gras, een mooi tempeltje op een soort eiland in een meertje. En binnen zagen we waar de Dalai Lama woonde. Dit was dan ook de enige plaats waar je een schildering van de 14e Dalai Lama zag, en van zijn familie (die ik ondertussen uit de boeken al goed ken!). Heel bijzonder om dit te zien.
Maar daarna kwam pas echt het hoogtepunt: het Potala paleis, oftewel het winterverblijf van de Dalai Lama. Dit was nog groter en hoger (al die trappen…) dan verwacht. En binnen zijn er inderdaad talloze kamers. Kamers van de vorige Dalai Lama’s, gebedsruimtes, ontvangstruimtes, enzovoorts. We moesten na 45 minuten alweer buiten staan, anders val je op voor de beveiliging ofzo, dat was wel jammer. Uiteindelijk was het nog best haasten! Maar we waren op tijd. Oh dit was ook de dag dat Sjoerd en ik de traditionele kleren aan hadden. En we kregen zoveel positieve reacties! Echt heel leuk. Ik twijfelde eerst namelijk een beetje; er waren nauwelijks jongeren met de chuba (jurk) aan. Wel veel ouderen, maar jongeren niet. Maar iedereen vond het heel mooi en gebruikte een van de weinige Engelse woordjes die ze kenden (beautiful!). zo lief! Het voelde ook wel goed, de mensen zagen nu geloof ik wel een beetje dat we iets meer interesse hadden dan de gemiddelde toerist. Leuk.
De dag er na moesten we helaas alweer weg uit Tibet. We werden naar de trein gebracht, maar eenmaal binnen was het toch wel te merken dat niemand – niemand! Engels sprak. In de trein moesten we nog 2 keer van plek wisselen (1x omdat niemand had gezegd dat we verkeerd zaten…). Maar toen vertrokken we toch echt. We zaten in de coupe met een ‘little emperor’: een verwend meisje van een jaar of 3. Haar ritme: eten, huilen, slapen. En ze at veel. En de ouders ook. En alle Chinezen eten veel!!! Haha. De treinreis was heel erg mooi gelukkig. Schitterend landschap met bergen, dalen, gras, gerst, gebieden waar niks groeit, dan weer groen, met yaks, hier en daar een huisje, of nomadententen (we hebben ze dus toch gezien!), of een stadje. Heel mooi. Verder was het wel een beetje vervelen – 2 dagen en 2 nachten is redelijk lang. Maar we konden wel goed slapen, lang leve de ultramoderne en gestroomlijnde trein.
En inderdaad na bijna precies 48 uur treinen kwamen we aan in Peking! Jeugdherbergje gevonden en toen de stad in. Ik zal even een lijstje maken van wat we allemaal hebben gezien, de dagen weet ik namelijk niet meer precies.
Tiananmensquare – groot! En denk dan nog veel groter! Het typische plaatje zagen we toen we voor het eerst de metro uitstapten. Een vrolijke doch serieuze Mao kijkt je aan, de Chinese vlaggen wapperen fier in de wind… En je wordt bijna bedolven onder al die Chinezen. Je merkt zeker wel dat ze met veel zijn!
Verboden stad – hier merkten we vooral dat ze met veel zijn. Niet heel leuk, met een paar duizend man tegelijk wat bekijken. Ik had het al snel gezien.
We hebben gefietst door de hutongs (traditionele wijkjes. Grijze blokken, niks geen schattige rode huisjes…) en hebben onderweg 2 tempels bekeken:
Confuciustempel – hier was het rustig! En mooi.
Lamatempel – weer in Tibetaanse sferen. Ook erg mooi, maar het Tibetaanse was ver te zoeken. Hier kwamen vooral boeddhistische Chinezen.
Olympische gebouwen – dat stadion is erg mooi! Het vogelnest is dat.
De Muur – schitterend. Wel het plaatje dat je al kent, maar toch bijzonder – en vermoeiend – om er een stuk van te beklimmen. We hebben nog 3 dagen spierpijn gehad haha!
Pekingopera – mooi! Wel maar 1 uurtje.
Zomerpaleis – mooi! Dit was het zomerpaleis van de keizers. Water, eilandje met mooi traditioneel gebouw, nog een boel mooie gebouwen, en een drakenboot.
Dierentuin – PANDAAAAA!! Eerst zagen we een paar half-dooie maar daarna was het etenstijd, dat was erg leuk om te zien.
Oude klokkentorens – niet in geweest, zag er niet heel spectaculair uit
Altaar van de aarde – wel in geweest, niet heel spectaculair.
1 dagje ontspannen in pretpark en zwembad – klinkt leuker dan het was, we waren op zoek naar een waterpretpark, maar dat was onvindbaar. Na een saai pretparkje volgde een ijskoud bad. Ook niet je-van-het.
Oh en nog een dagje ontspannen met wat geshop hier en daar. Heerlijk! Maar, China en dan vooral Peking is heel duur, bijna net zo duur als hier in Nederland. Dus dat was dan weer jammer!
Qua eten hebben we ook nog wat bijzondere dingen gezien en gedaan. In de snack street hebben ze allerlei voer op stokjes – te beginnen met insecten waarvan de pootjes nog bewegen. Gelukkig hebben we geen dooie cavia’s gezien! En verder hebben we zelf natuurlijk ook Pekingeend gegeten. Eerst moesten we een uur wachten op een tafel, zo populair is het! Daarna werd de eend naar de tafel gereden, en werd hij aan stukken gesneden voor ons. We hadden een halve besteld gelukkig. Maar helaas kregen we nu ook – het werd getoond als het best deel! – een half hoofd er bij. Die hebben we maar snel aan de kant geschoven. De rest was wel erg lekker moet ik zeggen. Je at het met ui en een sausje gewikkeld in een soort wrap. Prima te doen! Sjoerd vond het toch iets minder smaken nu hij het beestje zo had gezien.
Verder zijn we ook nog 2 keer uit geweest. De eerste keer was super! Dat was nog in Lhasa. De gids nam ons mee naar een club waar allemaal optredens waren. Je zat vooraan aan tafeltjes en we konden daardoor alles perfect zien! Hartstikke leuk, hele moderne Tibetaanse muziek. Later gingen ze ook nog allemaal samen dansen op het podium (vooral de jongens!!!) maar het zag er uit als een dansje waarvan iedereen de passen kende – en wij natuurlijk niet. Het was echt geweldig! We hebben een heleboel foto’s en filmpjes dus die zien jullie nog wel.
De tweede keer waren we naar het Hardrock Cafe in Peking geweest, daar trad toevallig ook een heel goed bandje op. Verder waren er wat wanhopige expats ofzo, en er waren heel weinig mensen en het sloot al om een uur of 1.
En toen op 12 augustus vertrokken we alweer. Het ging snel, maar niet te snel gelukkig. We hebben er ontzettend van genoten, en alles gedaan en gezien wat we van plan waren! Nou ja op midden China na dan, maar dat moet dan maar een andere keer (heel vervelend…). Reizen was geweldig, reizen door Azië was geweldig, en het mooiste stukje was echt Tibet. China was ook mooi, maar daar moet je het oorspronkelijke echt opzoeken. Peking is hartstikke modern en je moet echt op zoek gaan naar de oude dingen. In Tibet leeft het nog gewoon en dat is zo mooi. Verder viel het zelfstandig reizen in Peking me best tegen. Het was eigenlijk heel erg lastig, omdat de mensen stom zijn en bijna niemand Engels kan. Nee echt, de Chinezen zijn over het algemeen verwende nesten!! Maar ik bedacht me ook dat de eenkindpolitiek al in 1979 is ingevoerd, en dat bijna iedereen jonger dan 30 dus enig kind is. En dat staat daar bijna gelijk aan verwend. Verschrikkelijk! En als je iets wil vragen zijn ze ook te onzeker over hun Engels, dus zeggen ze dat ze dat niet spreken, ook al zouden we er met handen en voeten dan misschien wel uit komen. Dat was best frustrerend af en toe. Dus het wordt toch maar hard studeren op m’n Chinees!
Nu ben ik alweer een tijdje thuis. Ik doe eigenlijk niks, behalve een beetje opruimen en wassen en me voorbereiden op m’n master. Die begint op 1 september. Het is dus ‘Conflicts, Territories & Identities’ geworden in Nijmegen. Ik kijk er nu wel naar uit. Op dit moment vind ik het heerlijk om weer thuis te zijn, om iedereen te zien, ik geniet van het feit dat er water uit de kraan komt, dat ik normaal kan douchen en dat de wc comfortabel is, dat je in een winkel gewoon iets koopt en niet een uur loopt te kletsen om de prijs zo laag mogelijk te krijgen… Maar ik vond het daar ook hartstikke leuk en denk dat ik over een tijdje wel weer zin heb om te vertrekken! Maar eerst even m’n studie afmaken….
Bedankt voor alle leuke lieve reacties, hier, via de mail, post, Facebook en andere kanalen! Heel leuk om dat allemaal te lezen en te horen. Het idee is ook ontstaan om een foto avond te regelen maar waar en wanneer hoor je nog….
Liefs Jacqueline
Toen reden we door naar Gyantse (we zitten inmiddels op 30 juli) waar een heel mooi klooster staat. Het is een grote stupa (de grootste van Tibet), met ontzettend veel kleine kapelletjes er in met allemaal beelden en schilderingen van goden. Buiten de tempel staat ook nog een vestingmuur. Erg mooi om te zien ook!
De volgende dag was het dan zo ver: op naar Lhasa! We waren er eerder dan gepland, heel vervelend, want nu was er iets meer tijd voor de stad! Nadat we onze prachtige hotelkamer gevonden hadden (Tibetaans ingericht en voor 3 personen, dus heel groot, net een museum!) gingen we naar het ‘Museum van Tibet’. Prachtige inleiding…. Tenenkrommend geleuter over hoe Tibet bij mainland China hoort enzo… Maar verder best interessant.
’s Avonds had ik afgesproken met het nichtje van Ngawang. Voor zijn zieke ouders hebben we namelijk 1,5 kilo Tibetaanse medicijnen meegesmokkeld vanaf India naar Lhasa en dat ging zij aan zijn ouders geven. Het was even stressen bij de grens, maar het is dus gelukt! Best raar dat de Tibetaanse medicijnen dus beter zijn buiten het land zelf. We hebben met haar gegeten en dat was heel gezellig!
De volgende dag begon het georganiseerde sight-seeing. Met het zusje van de gids, want zelf was hij ziek geworden. We gingen naar het centrum waar de Jokhang tempel staat, de belangrijkste voor Tibetanen. Het was vooral erg druk en de gids legde niet zoveel uit, wel jammer. Maar nu hadden we wel even tijd om de stad te verkennen en te shoppen :) voor een yak T-shirt en een gebedsmolentje voor Sjoerd, en schoenen voor mij. ’s Middags gingen we naar Sera klooster. Hier werd helaas veel verbouwd, en het debatteren bleek niet op zondag plaats te vinden, dus was het niet heel bijzonder. Jammer dat Sjoerd het debatteren niet heeft gezien ook! Dat is wel leuk, ze debatteren 1 tegen 1, of in groepjes, en klappen er ook bij om hun argumenten kracht bij te zetten.
De volgende dag gingen we eerst naar Drepung klooster, waar ook veel verbouwd werd. Hier hebben we wel de keuken van de monniken gezien, echt leuk was dat! Een megagroot fornuis, zo groot als een grote kamer. Daaronder gooien ze gewoon brandstof (vaak mest van yakjes!) en dan mega grote pannen er op. Prachtig! Ook is dit de locatie voor het Shoton festival: de week nadat wij er waren werd er een mega grote thangka (soort schilderij) in de bergen gehangen. We zagen nu al de stellage waar het op wordt gelegd, en we zijn onder de kast doorgelopen waar het kleed in ligt opgeborgen, en dat liet al zien hoe groot het was.
Gelukkig waren we hier ook weer ietsje eerder klaar, zodat we ook nog door konden naar het Norbulingka, het voormalige zomerpaleis van de Dalai Lama. Dat was mooi! Allemaal tuinen, gras, een mooi tempeltje op een soort eiland in een meertje. En binnen zagen we waar de Dalai Lama woonde. Dit was dan ook de enige plaats waar je een schildering van de 14e Dalai Lama zag, en van zijn familie (die ik ondertussen uit de boeken al goed ken!). Heel bijzonder om dit te zien.
Maar daarna kwam pas echt het hoogtepunt: het Potala paleis, oftewel het winterverblijf van de Dalai Lama. Dit was nog groter en hoger (al die trappen…) dan verwacht. En binnen zijn er inderdaad talloze kamers. Kamers van de vorige Dalai Lama’s, gebedsruimtes, ontvangstruimtes, enzovoorts. We moesten na 45 minuten alweer buiten staan, anders val je op voor de beveiliging ofzo, dat was wel jammer. Uiteindelijk was het nog best haasten! Maar we waren op tijd. Oh dit was ook de dag dat Sjoerd en ik de traditionele kleren aan hadden. En we kregen zoveel positieve reacties! Echt heel leuk. Ik twijfelde eerst namelijk een beetje; er waren nauwelijks jongeren met de chuba (jurk) aan. Wel veel ouderen, maar jongeren niet. Maar iedereen vond het heel mooi en gebruikte een van de weinige Engelse woordjes die ze kenden (beautiful!). zo lief! Het voelde ook wel goed, de mensen zagen nu geloof ik wel een beetje dat we iets meer interesse hadden dan de gemiddelde toerist. Leuk.
De dag er na moesten we helaas alweer weg uit Tibet. We werden naar de trein gebracht, maar eenmaal binnen was het toch wel te merken dat niemand – niemand! Engels sprak. In de trein moesten we nog 2 keer van plek wisselen (1x omdat niemand had gezegd dat we verkeerd zaten…). Maar toen vertrokken we toch echt. We zaten in de coupe met een ‘little emperor’: een verwend meisje van een jaar of 3. Haar ritme: eten, huilen, slapen. En ze at veel. En de ouders ook. En alle Chinezen eten veel!!! Haha. De treinreis was heel erg mooi gelukkig. Schitterend landschap met bergen, dalen, gras, gerst, gebieden waar niks groeit, dan weer groen, met yaks, hier en daar een huisje, of nomadententen (we hebben ze dus toch gezien!), of een stadje. Heel mooi. Verder was het wel een beetje vervelen – 2 dagen en 2 nachten is redelijk lang. Maar we konden wel goed slapen, lang leve de ultramoderne en gestroomlijnde trein.
En inderdaad na bijna precies 48 uur treinen kwamen we aan in Peking! Jeugdherbergje gevonden en toen de stad in. Ik zal even een lijstje maken van wat we allemaal hebben gezien, de dagen weet ik namelijk niet meer precies.
Tiananmensquare – groot! En denk dan nog veel groter! Het typische plaatje zagen we toen we voor het eerst de metro uitstapten. Een vrolijke doch serieuze Mao kijkt je aan, de Chinese vlaggen wapperen fier in de wind… En je wordt bijna bedolven onder al die Chinezen. Je merkt zeker wel dat ze met veel zijn!
Verboden stad – hier merkten we vooral dat ze met veel zijn. Niet heel leuk, met een paar duizend man tegelijk wat bekijken. Ik had het al snel gezien.
We hebben gefietst door de hutongs (traditionele wijkjes. Grijze blokken, niks geen schattige rode huisjes…) en hebben onderweg 2 tempels bekeken:
Confuciustempel – hier was het rustig! En mooi.
Lamatempel – weer in Tibetaanse sferen. Ook erg mooi, maar het Tibetaanse was ver te zoeken. Hier kwamen vooral boeddhistische Chinezen.
Olympische gebouwen – dat stadion is erg mooi! Het vogelnest is dat.
De Muur – schitterend. Wel het plaatje dat je al kent, maar toch bijzonder – en vermoeiend – om er een stuk van te beklimmen. We hebben nog 3 dagen spierpijn gehad haha!
Pekingopera – mooi! Wel maar 1 uurtje.
Zomerpaleis – mooi! Dit was het zomerpaleis van de keizers. Water, eilandje met mooi traditioneel gebouw, nog een boel mooie gebouwen, en een drakenboot.
Dierentuin – PANDAAAAA!! Eerst zagen we een paar half-dooie maar daarna was het etenstijd, dat was erg leuk om te zien.
Oude klokkentorens – niet in geweest, zag er niet heel spectaculair uit
Altaar van de aarde – wel in geweest, niet heel spectaculair.
1 dagje ontspannen in pretpark en zwembad – klinkt leuker dan het was, we waren op zoek naar een waterpretpark, maar dat was onvindbaar. Na een saai pretparkje volgde een ijskoud bad. Ook niet je-van-het.
Oh en nog een dagje ontspannen met wat geshop hier en daar. Heerlijk! Maar, China en dan vooral Peking is heel duur, bijna net zo duur als hier in Nederland. Dus dat was dan weer jammer!
Qua eten hebben we ook nog wat bijzondere dingen gezien en gedaan. In de snack street hebben ze allerlei voer op stokjes – te beginnen met insecten waarvan de pootjes nog bewegen. Gelukkig hebben we geen dooie cavia’s gezien! En verder hebben we zelf natuurlijk ook Pekingeend gegeten. Eerst moesten we een uur wachten op een tafel, zo populair is het! Daarna werd de eend naar de tafel gereden, en werd hij aan stukken gesneden voor ons. We hadden een halve besteld gelukkig. Maar helaas kregen we nu ook – het werd getoond als het best deel! – een half hoofd er bij. Die hebben we maar snel aan de kant geschoven. De rest was wel erg lekker moet ik zeggen. Je at het met ui en een sausje gewikkeld in een soort wrap. Prima te doen! Sjoerd vond het toch iets minder smaken nu hij het beestje zo had gezien.
Verder zijn we ook nog 2 keer uit geweest. De eerste keer was super! Dat was nog in Lhasa. De gids nam ons mee naar een club waar allemaal optredens waren. Je zat vooraan aan tafeltjes en we konden daardoor alles perfect zien! Hartstikke leuk, hele moderne Tibetaanse muziek. Later gingen ze ook nog allemaal samen dansen op het podium (vooral de jongens!!!) maar het zag er uit als een dansje waarvan iedereen de passen kende – en wij natuurlijk niet. Het was echt geweldig! We hebben een heleboel foto’s en filmpjes dus die zien jullie nog wel.
De tweede keer waren we naar het Hardrock Cafe in Peking geweest, daar trad toevallig ook een heel goed bandje op. Verder waren er wat wanhopige expats ofzo, en er waren heel weinig mensen en het sloot al om een uur of 1.
En toen op 12 augustus vertrokken we alweer. Het ging snel, maar niet te snel gelukkig. We hebben er ontzettend van genoten, en alles gedaan en gezien wat we van plan waren! Nou ja op midden China na dan, maar dat moet dan maar een andere keer (heel vervelend…). Reizen was geweldig, reizen door Azië was geweldig, en het mooiste stukje was echt Tibet. China was ook mooi, maar daar moet je het oorspronkelijke echt opzoeken. Peking is hartstikke modern en je moet echt op zoek gaan naar de oude dingen. In Tibet leeft het nog gewoon en dat is zo mooi. Verder viel het zelfstandig reizen in Peking me best tegen. Het was eigenlijk heel erg lastig, omdat de mensen stom zijn en bijna niemand Engels kan. Nee echt, de Chinezen zijn over het algemeen verwende nesten!! Maar ik bedacht me ook dat de eenkindpolitiek al in 1979 is ingevoerd, en dat bijna iedereen jonger dan 30 dus enig kind is. En dat staat daar bijna gelijk aan verwend. Verschrikkelijk! En als je iets wil vragen zijn ze ook te onzeker over hun Engels, dus zeggen ze dat ze dat niet spreken, ook al zouden we er met handen en voeten dan misschien wel uit komen. Dat was best frustrerend af en toe. Dus het wordt toch maar hard studeren op m’n Chinees!
Nu ben ik alweer een tijdje thuis. Ik doe eigenlijk niks, behalve een beetje opruimen en wassen en me voorbereiden op m’n master. Die begint op 1 september. Het is dus ‘Conflicts, Territories & Identities’ geworden in Nijmegen. Ik kijk er nu wel naar uit. Op dit moment vind ik het heerlijk om weer thuis te zijn, om iedereen te zien, ik geniet van het feit dat er water uit de kraan komt, dat ik normaal kan douchen en dat de wc comfortabel is, dat je in een winkel gewoon iets koopt en niet een uur loopt te kletsen om de prijs zo laag mogelijk te krijgen… Maar ik vond het daar ook hartstikke leuk en denk dat ik over een tijdje wel weer zin heb om te vertrekken! Maar eerst even m’n studie afmaken….
Bedankt voor alle leuke lieve reacties, hier, via de mail, post, Facebook en andere kanalen! Heel leuk om dat allemaal te lezen en te horen. Het idee is ook ontstaan om een foto avond te regelen maar waar en wanneer hoor je nog….
Liefs Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
