Blij met mijn gebroken duim!
Door: Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
06 Maart 2010 | India, Dharamsala
Voor het eerst was ik blij met mijn gebroken duim. Het is inmiddels alweer een week geleden dat de Dalai Lama op het vliegveld van Dharamsala aankwam en ik ging hem samen met mijn collega’s, en vele Tibetanen met ons, verwelkomen in zijn woonplaats. We mochten bij de vips staan: mensen van andere organisaties en belangrijke monniken. Het was even wachten, maar toen landde het vliegtuig eindelijk. Alle Tibetanen waren opgedoft en hadden een khatag, een witte sjaal die je aan iemand offert. Zo ook ik. Toen zagen we de Dalai Lama langzaam naderen. In het vliegveld begroette hij iedereen hartelijk, ook het personeel waaronder de vegers. Toen hij door de deur naar buiten kwam maakte iedereen een diepe buiging. Hij liep voorbij, en stopte opeens. Doodsbenauwd keek ik omhoog, of ik me misschien niet aan de etiquette hield… Hij keek naar mij, naar mijn roze gips. Meelevend vroeg hij: ‘Oh, what happened?’ en hij raakte m’n hand aan. Ik kon van schrik niks anders uitbrengen dan ‘It’s a broken thumb’. Ik had natuurlijk moeten zeggen dat ik in Nederland was gevallen met m’n fiets! Maar ja.. dat bedenk je dan later weer. Hij vervolgde zijn pad en stapte snel de auto in. De rest van de fans kon hem dus alleen in de auto zien zitten. Er waren nog wat optredens en er was muziek, ook allemaal heel mooi om te zien. Maar wat een moment! Het zal me de rest van m’n leven bijblijven. Misschien heb ik inderdaad een engeltje op m’n schouder. Maar verder ben ik nog geen Boeddhist geworden ;)
Na deze gebeurtenis gingen we weer terug naar de workshop. Daar verbleven we nog enkele uren en toen werd ik naar huis gebracht. Ik zat eindelijk bij een goede – rustige- chauffeur in de auto! En ja het bevestigt de vooroordelen, het was een vrouw. Toen kon ik even rustig bijkomen. De volgende ochtend was de officiële lezing van de Dalai Lama. Helaas werkte mijn telefoon niet en had niemand me nog verteld hoe laat het begon, dus dat was minder… Dus stond ik maar om 8 uur op om het te gaan vragen. 'Tussen 8 en 9 uur' Ah! Dat is … nu. Ik dumpte snel m’n spullen, pakte alleen een kussentje (je mag geen foto’s maken… dat mocht trouwens ook niet bij de ontvangst) en sprintte naar de tempel. Het was er stampvol! De Boeddhistische gedachte werd alleen niet overal gedragen. Ik probeerde zo voorzichtig mogelijk een plekje te vinden maar stond daarbij per ongeluk op iemands voet, en ze sloeg me meteen! Het was een toerist. Grr. Nou ja toen vond ik een plekje en kon ik fijn 2 uur lang luisteren naar de Tibetaanse lezing, waarbij ik af en toe de Dalai Lama vanachter een box zag…. De dag er voor was dus beter :)
Maandag was natuurlijk mijn verjaardag. Nog hartelijk bedankt voor alle lieve reacties, mailtjes en e-cards! Verder heb ik het niet echt gevierd, maar dat verwachtte ik ook wel. Ik was die nacht een paar keer erg duizelig :S en voelde me niet helemaal top. Verder ging ik gewoon werken en ’s avonds uit eten met wat collega’s en m’n Engelse student (het is echt de directeur van Gu Chu Sum, organisatie die opkomt voor politieke gevangenen). Uiteindelijk kon er maar 1 collega, maar ze bracht nog een andere collega mee die ik nog niet kende, en de student was er ook. Het was best gezellig maar ik had eigenlijk niet zoveel trek en was moe. Maar ja, ik heb thuis ook al een groot feest gehad dus ik kan er niet mee zitten.
Donderdag en vrijdag was er een symposium over Tibetan Women’s Empowerment bij de Tibetaanse overheid en ik mocht mee! De eerste dag was echt super. De Kalon Tripa, de premier van de Tibetaanse regering, opende de ochtend. De zus van de Dalai Lama was er ook en ik heb even met haar gesproken. Zij had lang de leiding over een grote scholengemeenschap voor Tibetanan (TCV; Tibetan Children Village, nu ook een SOS Kinderdorp). En verder waren er presentaties van verschillende departementen over wat zij aan vrouwenemancipatie doen. Dus nu heb ik een duidelijke achtergrond! ’s Middags gingen we zelf brainstormen over wat er allemaal aangepakt moet worden. Dat was ook leuk. Daarnaast was het eten echt heerlijk.
Vrijdag was wat minder. Hoe vooruitstrevend we donderdag waren was blijkbaar iets té. Want nu begonnen mensen te klagen waarom het symposium eigenlijk in het Engels was, als het over Tibetaanse vrouwen gaat. Kan ik begrijpen. Maar voor mij natuurlijk wel jammer…. De Tibetanen hechten ook heel veel waarde aan hun taal, omdat ze in ballingschap niet hun cultuur willen verliezen. Dat snap ik, maar als je in het Engels discussieert kunnen er meer mensen meedoen en ook vanuit andere perspectieven meekijken… Nou ja. ’s Middags gingen we weer brainstormen maar nu kon ik amper wat inbrengen omdat de discussie in het Tibetaans ging. Nou ja, dan niet.
En vrijdagavond was ook al bijzonder. Ik liep mee in een tocht ter herdenking van politieke gevangenen. Er waren heel veel mensen! Vooral monniken. Eerst liepen we een paar rondjes om de tempel in de stad en daarna gingen we naar de tempel van de Dalai Lama. Daar gaf mijn Engelse student dus een speech, en daarna nog iemand in het Engels. Heel indrukwekkend. Tijdens de tocht zongen ze een lied over compassie. De Tibetanen hopen dat de Chinezen ook een beetje compassie hebben zodat ze zullen inzien dat ze fout zitten en iedereen in harmonie samen kan leven. Erg mooi, ik verwachtte eigenlijk dat ze zouden zingen ‘free Tibet’ etc. Deze week schijnt er weer een onschuldige jongen van 16 opgepakt te zijn, en iemand geëxecuteerd…. Erg.
En volgende week is het 10 en 12 maart, bijzondere dagen in de Tibetaanse geschiedenis. Op 10 maart 1959 kwam de bevolking in opstand tegen de Chinese onderdrukking. Dit wordt elk jaar herdacht, meestal met een demonstratie. In Den Haag is er dit jaar ook weer een optocht. Wij gaan ook de straten op en de Dalai Lama en de overheid zullen een speech geven. Het lijkt me erg bijzonder om het hier mee te maken!
Op 12 maart kwamen de vrouwen in opstand. Dan organiseert TWA een lezing of zoiets. Het is nog niet helemaal rond ;) ik ben benieuwd.
Volgende week start ik ook met het geven van nog meer Engelse les. Nu aan vrouwen; een beginnersklasje en een groepje dat het al een beetje kan. Dat zal ik elke dag een uur doen.
En ik heb nog meer foto’s op internet gezet en wel hier:
http://www.mijnalbum.nl/Album-ZOVQ4BMD-Foto%27s-van-Vakantie-Azi%C3%AB.html
http://www.mijnalbum.nl/Album-ISXWUYOR-Foto%27s-van-Vakantie-Azi%C3%AB.html
Dus ik vermaak me hier wel! Alles in Nederland ook goed, op de politiek na ;) ?
Groetjes Jacqueline
Na deze gebeurtenis gingen we weer terug naar de workshop. Daar verbleven we nog enkele uren en toen werd ik naar huis gebracht. Ik zat eindelijk bij een goede – rustige- chauffeur in de auto! En ja het bevestigt de vooroordelen, het was een vrouw. Toen kon ik even rustig bijkomen. De volgende ochtend was de officiële lezing van de Dalai Lama. Helaas werkte mijn telefoon niet en had niemand me nog verteld hoe laat het begon, dus dat was minder… Dus stond ik maar om 8 uur op om het te gaan vragen. 'Tussen 8 en 9 uur' Ah! Dat is … nu. Ik dumpte snel m’n spullen, pakte alleen een kussentje (je mag geen foto’s maken… dat mocht trouwens ook niet bij de ontvangst) en sprintte naar de tempel. Het was er stampvol! De Boeddhistische gedachte werd alleen niet overal gedragen. Ik probeerde zo voorzichtig mogelijk een plekje te vinden maar stond daarbij per ongeluk op iemands voet, en ze sloeg me meteen! Het was een toerist. Grr. Nou ja toen vond ik een plekje en kon ik fijn 2 uur lang luisteren naar de Tibetaanse lezing, waarbij ik af en toe de Dalai Lama vanachter een box zag…. De dag er voor was dus beter :)
Maandag was natuurlijk mijn verjaardag. Nog hartelijk bedankt voor alle lieve reacties, mailtjes en e-cards! Verder heb ik het niet echt gevierd, maar dat verwachtte ik ook wel. Ik was die nacht een paar keer erg duizelig :S en voelde me niet helemaal top. Verder ging ik gewoon werken en ’s avonds uit eten met wat collega’s en m’n Engelse student (het is echt de directeur van Gu Chu Sum, organisatie die opkomt voor politieke gevangenen). Uiteindelijk kon er maar 1 collega, maar ze bracht nog een andere collega mee die ik nog niet kende, en de student was er ook. Het was best gezellig maar ik had eigenlijk niet zoveel trek en was moe. Maar ja, ik heb thuis ook al een groot feest gehad dus ik kan er niet mee zitten.
Donderdag en vrijdag was er een symposium over Tibetan Women’s Empowerment bij de Tibetaanse overheid en ik mocht mee! De eerste dag was echt super. De Kalon Tripa, de premier van de Tibetaanse regering, opende de ochtend. De zus van de Dalai Lama was er ook en ik heb even met haar gesproken. Zij had lang de leiding over een grote scholengemeenschap voor Tibetanan (TCV; Tibetan Children Village, nu ook een SOS Kinderdorp). En verder waren er presentaties van verschillende departementen over wat zij aan vrouwenemancipatie doen. Dus nu heb ik een duidelijke achtergrond! ’s Middags gingen we zelf brainstormen over wat er allemaal aangepakt moet worden. Dat was ook leuk. Daarnaast was het eten echt heerlijk.
Vrijdag was wat minder. Hoe vooruitstrevend we donderdag waren was blijkbaar iets té. Want nu begonnen mensen te klagen waarom het symposium eigenlijk in het Engels was, als het over Tibetaanse vrouwen gaat. Kan ik begrijpen. Maar voor mij natuurlijk wel jammer…. De Tibetanen hechten ook heel veel waarde aan hun taal, omdat ze in ballingschap niet hun cultuur willen verliezen. Dat snap ik, maar als je in het Engels discussieert kunnen er meer mensen meedoen en ook vanuit andere perspectieven meekijken… Nou ja. ’s Middags gingen we weer brainstormen maar nu kon ik amper wat inbrengen omdat de discussie in het Tibetaans ging. Nou ja, dan niet.
En vrijdagavond was ook al bijzonder. Ik liep mee in een tocht ter herdenking van politieke gevangenen. Er waren heel veel mensen! Vooral monniken. Eerst liepen we een paar rondjes om de tempel in de stad en daarna gingen we naar de tempel van de Dalai Lama. Daar gaf mijn Engelse student dus een speech, en daarna nog iemand in het Engels. Heel indrukwekkend. Tijdens de tocht zongen ze een lied over compassie. De Tibetanen hopen dat de Chinezen ook een beetje compassie hebben zodat ze zullen inzien dat ze fout zitten en iedereen in harmonie samen kan leven. Erg mooi, ik verwachtte eigenlijk dat ze zouden zingen ‘free Tibet’ etc. Deze week schijnt er weer een onschuldige jongen van 16 opgepakt te zijn, en iemand geëxecuteerd…. Erg.
En volgende week is het 10 en 12 maart, bijzondere dagen in de Tibetaanse geschiedenis. Op 10 maart 1959 kwam de bevolking in opstand tegen de Chinese onderdrukking. Dit wordt elk jaar herdacht, meestal met een demonstratie. In Den Haag is er dit jaar ook weer een optocht. Wij gaan ook de straten op en de Dalai Lama en de overheid zullen een speech geven. Het lijkt me erg bijzonder om het hier mee te maken!
Op 12 maart kwamen de vrouwen in opstand. Dan organiseert TWA een lezing of zoiets. Het is nog niet helemaal rond ;) ik ben benieuwd.
Volgende week start ik ook met het geven van nog meer Engelse les. Nu aan vrouwen; een beginnersklasje en een groepje dat het al een beetje kan. Dat zal ik elke dag een uur doen.
En ik heb nog meer foto’s op internet gezet en wel hier:
http://www.mijnalbum.nl/Album-ZOVQ4BMD-Foto%27s-van-Vakantie-Azi%C3%AB.html
http://www.mijnalbum.nl/Album-ISXWUYOR-Foto%27s-van-Vakantie-Azi%C3%AB.html
Dus ik vermaak me hier wel! Alles in Nederland ook goed, op de politiek na ;) ?
Groetjes Jacqueline
-
06 Maart 2010 - 08:23
Debbie Wassenaar:
He Jacqueline,
ja alles goed in Nederland. Net gemeenteraadsverkiezingen gehad en het hele land is daar druk mee. Agnes kant opgestapt (Sp), PVV in 2 plaatsen grootste partij geworden... enz.
Het weer wordt langzaam beter, eindelijk een voorjaarsgevoel, fijn !
Veel plezier daar !
groeten vanuit een mooi Lisse
Debbie -
06 Maart 2010 - 08:54
Oma:
Jacqueline, wat ben ik blij met mijn computervaardigheden. Nu kan ik alles volgen. Geweldig! Ik kan me voorstellen dat je de ontmoeting met de Dalai Lama nooit meer vergeet. Heel veel liefs -
06 Maart 2010 - 09:51
Joost C.:
Hey Jacqueline,
Dat Dalai Lama zo even tegenover je staat maak je maar niet al te vaak mee, kan me helemaal voorstellen dat je blij was met je gebroken duim ;) bijzonder moment. Aan je verhaal te lezen zie je veel, leer je veel en maak je heel veel mee. Dat doe je goed, leuk verhaal ook om te lezen. Wat leuk dat je engelse les gaat geven aan die beginnersklas, altijd leuk om iemand wat te leren.
Het weer hier in Nederland wordt tenminste weer wat lekkerder, mooi lente-weertje.
Heel veel plezier en geniet ervan.
De groetjes vanuit Sassenheim.
Joost -
06 Maart 2010 - 11:03
Elise:
Hey Jacqueline,
Indrukwekkend allemaal! Volgens mij ben je helemaal op je plekje daar :) Hopelijk mag je gips er snel van af. Maar volgens mij geniet je er zo ook heel erg van!
Xx
Elise -
06 Maart 2010 - 18:30
Jacqueline:
Woooooooow wat een mooi verhaal over je ontmoeting met de Dalai Lama. Ik was wel onder de indruk!!
Jammer dat je met je verjaardag niet zo lekker was, maar verder gaat het goed daar zo te horen. Echt interessant wat je meemaakt. Ik ga nu nog even foto's kijken ;-)
Veel plezier!
Eefje
PS Oja, en goed nieuws ook hier in NL: het weer is super, ik ben zelf verhuisd en vandaag was de heropening van de boekwinkel in het nieuwe pand. -
07 Maart 2010 - 11:02
Vicky:
Waaaanzinnig dat je de Dalai Lama hebt ontmoet, wat een bijzonder moment moet het zijn geweest! Is die duim toch nog ergens goed voor ;).
Xxx -
08 Maart 2010 - 16:43
Angela:
ha Zjak! Hier nog geen loslopende geestelijk leiders gespot. Wel de eerste lentezon, HOERA! Lees je verhalen met veel plezier! Veel zien en doen, dan vind je vanzelf je eigen plek in het geheel wel :) veel liefs uit ons Stadsie!
-
10 Maart 2010 - 09:33
Sanne Slottje:
Heey Jaqueline,
Wat heb je al ontzettend veel meegemaakt. Heb het net allemaal gelezen echt indrukwekkend. Gaaf dat je de Dalai Lama hebt gesproken.
Hier vanuit Nederland ook een nieuwtje, Daan en ik gaan trouwen! We hebben nog geen Datum.
Ik hoop dat je nog een heleboel leuke dingen mee gaat maken,
Groetjes Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
