opera & weekendje weg

Jullie hebben een tijdje niks van me gehoord, want ik had ook niet zoveel boeiends te vertellen ;) Maar nu wel weer!

Ik ben twee keer naar de Tibetaanse opera geweest. Denk niet aan opera, maar aan een gezongen toneelstuk in een soort tent buiten, weinig formeels. Deze opera, ‘Lhamo’ (God(in)), wordt elk jaar gespeeld en duurt 10 dagen. Ik heb de eerste en laatste dag gezien. Op de eerste dag speelden iets van 8 groepen, elk een uur. Eerst was er een hele ceremonie omdat de Karmapa (belangrijke Boeddhistische wijze) te gast was. De groepen kwamen uit heel India en ze lieten elk een klein stuk van een groter verhaal zien. Ze hebben de prachtigste kostuums en kunnen heel goed dansen. Helaas had ik er geen vertaling bij. Die had ik thuis, toen ik aan het eind een boekje er over had gekocht. Toen bleek het een erg mooi verhaal te zijn! Op de laatste dag speelde TIPA (de groep uit Dharamsala) de hele dag: van 9 tot 16.30 uur, met maar 1 uurtje pauze! Zo was dat de rest van de week ook gegaan. Nu kreeg ik het verhaal van tevoren in het Engels op papier dus dat was fijn. Zo was het nog veel mooier! Oja en deze dag was ik mijn camera vergeten (m’n collega’s zeiden ’s ochtends ‘wil je over 5 minuten mee naar de opera?’, vandaar) dus hier heb ik helaas geen foto’s van. Op een gegeven moment kwamen er 2 yaks, 2 mensen per pak, en die waren echt ontzettend grappig en goed! Springen, huppelen, koprollen,alles konden ze er mee!
Verder ging het normale leventje van informatie zoeken, schrijven en Engelse les geven gewoon door. Dat gaat allemaal wel aardig. Ik ben ook al een paar keer naar het eten+films kijken geweest, dat is erg gezellig en lekker. Ik ben wel 2 dagen best ziek geweest, waarschijnlijk van melk die ik een dagje te lang had laten staan (ik ga de koelkast en wasmachine vereren als ik thuis ben!) maar nu ben ik weer beter.

En afgelopen weekend ben ik met m’n collega/buurvrouw Nyima en haar man Sonam naar een ander Tibetaans dorpje geweest, 90 kilometer verderop, waar haar neefje ook op school zit. Zaterdag vertrokken we om 6.00 uur met de taxi. Onderweg zijn we eerst het Sherab Ling Monastery gaan bekijken. Dat was heel groot en mooi. Toen vervolgden we onze trip, en we kwamen rond 10.00 uur aan in Chauntra. We konden eerst geen hostel vinden, maar toen bleek er tegenover de school nog 1 kamer met 2 bedden vrij te zijn. En ernaast was een opslaghok, maar daar konden ze nog wel een bedje plaatsen. Zo gaat dat hier: hebben ze het niet, dan zorgen ze wel dat ze het regelen, al is het bij de buren! Toen konden we Tenzin (het neefje) van school halen. Het zijn bijna allemaal kostscholen hier, en deze is echt super groot. Een heel groot complex met huizen, klaslokalen, een winkel en huizen voor de docenten. En eentje is mede mogelijk gemaakt door Holland :). Er wonen zo’n 25 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd in 1 huis, met 1 “moeder”. Ze hebben een grote slaapzaal, een washok en beneden nog een eetkamer (die heb ik niet gezien).
Met Tenzin gingen we naar een soort jaarmarkt toe, ze hadden er ook wat kermisattracties (die door mensen zelf bediend werden: een reuzenrad waar in het midden gewoon iemand op stond om hem voetmatig rond te draaien!). Maar ik was zelf weer eens de grootste attractie… Er waren hier helemaal geen toeristen. Terugstaren helpt wel blijkt.
‘s Middags bleven we een tijdje op de kamer, het was er namelijk een stuk warmer dan in het hoger gelegen, bergachtige Dharamsala! Echt bloedheet. Na een tijd gingen we toch maar lopen, je wilt ook wat doen. Dus toen zijn we nog 2 kloosters gaan bezoeken, ook weer 2 hele grote complexen. Want wat een ruimte was daar! Heerlijk, nog niet volgebouwd, niet teveel auto’s zoals in Dharamsala, maar lekker platteland. En het eerste klooster (Dzongsar Chokyi Lodro) vooral was echt schitterend. Ontzettend groot, hele grote beelden, het overviel me echt toen de deur open ging! De Dalai Lama vond het klooster ook erg groot. Zelfs té, want hij wilde het niet openen omdat hij het er niet mee eens was: ‘we zijn maar simpele monniken, en vluchtelingen!’. Dat kan ik wel begrijpen. Maar wel schitterend om te zien. Even verderop gingen we naar nog een klooster, dat was splinternieuw, met moderne schilderijen in plaats van de traditionele thangka’s (een soort quilt kleden aan de muur met in het midden religieuze schilderingen). Die schilderijen waren erg lelijk.
Vervolgens reden we met de taxi naar de wereldberoemde paragliding plaats. Hier is de eerste WK Paragliden gehouden namelijk. Het seizoen was nog niet begonnen dus het paragliden zelf konden we niet zien. Maar, het uitzicht was prachtig! Na het diner gingen we terug naar het huisje, waar ook de broer van Sonam met nog wat mensen heen kwamen. Ondanks dat we zeiden dat we al hadden gegeten kwamen ze natuurlijk langs met avondeten (nee zeggen is echt heel moeilijk hier, zeker met eten. Nee betekent meestal oke hier heb je wat, of nou vooruit iets minder dan wat ik je normaal zou geven). Maar we hoefden het toen niet op te eten gelukkig. Toen ze weggingen gingen we slapen, maar dat was erg lastig want er waren 2 op hol geslagen honden, waarvan 1 vlak naast mij (met 1 zo’n niet geïsoleerd muurtje er tussen). Grr… (ja dat deden de honden ook!). Zelfs m’n oordoppen hielpen niet. Het was ook warm in de kamer, dus iedereen sliep slecht.

De volgende dag deden we dus nog rustiger aan. We gingen weer naar de markt en ontmoetten daar Sonams broer met zijn vrouw en twee kinderen. Ze namen Tenzin ook mee en toen gingen wij een theeplantage bekijken. Iedereen lachte me uit toen ik vertelde dat ik dat wilde doen. Het is net alsof je in Lisse zegt dat je naar een bollenveld wilt, thee groeit hier namelijk overal! Maar nou ja ik bedoelde een toeristische rondleiding met uitleg enzo. Dat bestaat (in ieder geval in deze regio) niet. Dus maakte ik wat foto’s en vroeg ik wat dingen aan Nyima. Gelukkig was er ook nog een andere tempel in de buurt, zodat we niet alleen hiervoor naar boven waren gegaan. En toen volgde mijn eerste ritje ooit op een motor. Met 3 mensen op één motor. Spannend, maar leuk! En efficiënt, want hier passen hele families op één motor. Dat is natuurlijk goedkoper dan een auto.
Na de lunch heb ik nieuwe sandalen gekocht (ook vergeten, maar het is hier toch allemaal goedkoper) en toen gingen we langzaam weer terug naar Dharamsala. Daar is het nu veel koeler en het regent… Echt twee uitersten! Maar het is goed dat het regent want we hebben al een week bijna nooit water. Elke dag werkt het een uurtje en dat is het dan weer. Maar dat is minder erg dan ik dacht.

Aan het eind van de maand ga ik waarschijnlijk naar New Delhi om het gips van m’n arm te laten halen… Eindelijk!! Oja en er staan weer nieuwe foto’s op
http://www.mijnalbum.nl/Album-ZOVQ4BMD-Foto%27s-van-Vakantie-Azi%C3%AB.html
en
http://www.mijnalbum.nl/Album-XLP4VXDI-Foto%27s-van-Vakantie-Azi%C3%AB.html